İnsan denen varlık nedir bilmezsin?
Alâktan ibaret deyip geçersin,
Kalbin derinine inince;
Acı nedir?, Keder nedir? sezersin.
Kalp doğruyu söyler bilirsin,
Acı olsada gerçeği görürsün.
Her faninin imtihanı ayrıdır;
Kimi kısa, kimi uzun azıktır.
Benim acım bana gayrı fazladır,
Bu rüyadan kurtulmak mübahtır.
Dünya yalan bilsen bile oynarsın,
İmtihanı hiç değerli saymazsın!
İçim yanar, canım acır bilmezsin,
Kalbimin derinlerini sezemezsin.
Gaybı bilen ancak rabdir bilirsin,
Mezardan utanç ile dirilişi.
Yorgunum ben bu fanı dünyadan,
Acı ve keder çıkar her bir yandan.
Zulüm normal olmuş gözlerde,
Sıdk nedir bilen yoktur dünyada...
Bir nefes bile çoktur bu halde,
Kalpler mühürlüdür vaziyette...
Ölüm haktır, ben hakkı isterim.
Kalem yorgun, kağıt yorgun giderim...
Kayıt Tarihi : 29.1.2025 16:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!