Ölüm Gibi Şiiri - Atila Yalçınkaya

Fani mahbuplar,
birer birer zevale ulaşırken,
bizlere ve yorgun bedenlerimize,
ayrılık acısını
miras bırakırlar.

Varlıklarının ağır gölgesi
Kalkarken üzerimizden.
Yokluklarının acısı
Oturur yüreklerimize.
Keşke dersin.
O na
Bu kadar bağlanmasaydım.

Belki bir gün döner ümidi,
bir nebze teselli verirken yüreklere,
Ayrılık zehri dolanır dem ve damarlarımızda.
Nefsin esaretinden
ve aşkın tesirinden kurtulmak
zor.
Ayrılık ise ölüm gibi.