Ölüm’dü Ertelenen Şiiri - Yusuf Varol

Yağmur,
Yine aynı masumluğunda kalmalı
O
Nefesleşemeyen sözcüklerin damlasıdır
Düşerken saçlarından tenine,
gözlerinin yerde kalışını neye yorabilirim ki
Ahh Ulaşmak! …
ulaşamamanın korkunç çiziği çekildi düşlere
bir ölümdü sanki sensizliğim,
birdi ölüm ve sensizliğim…

Deniz öylesine durgun ki
o azgın dalgaları sanrılaşırken ben,
sana uzanan yüreğimin ağlayışını dizginliyorum
Dur diyorum,
kanamanın sırasıdır;
esmerliğine düşen donuk yüzünden üç damla gözyaşı koparıyorum
dudağımın çatlağında nefes oluyor
ve üç damla acı emiyorum
dilimi eritiyor.

Ey karanlığım! ...
O durgun bekleyişin dudağının eksilişini doğuruyor bilesin
Kopardığın her parça et,
uzaklığın sancısını çoğaltıyor
sancılarsa özlemi büyütüyor.
Kanamalı bir bakıştı geçen şu zaman
Yürekte cam parçalarının gezintileri
geçtiği her yol bir sürtünüş.
Her ilerleyişinde yarık bir iz bırakıp
koyu damlasını elime düşürüyor…
Yine resmini çiziyorum aklımın suyuna bulaştırdığım
Ve diline,
bir damlasını konduruyorum elimde parlayan ışığın