Ölüm Derler Adıma Şiiri - Garib Garib

Ölüm derler adıma, ölümü birde benim ağzımdan dinle…
Kimine gülüstanla gelirim kimine bir hışım kinle…
Elimde Acı şekli çok , sayıya vursan yüz binle…
Tadınca pençemi artık işin kalmaz tenle…ey insan…

Düştü yolum sokağına , dün haneyi yokladım yoktun evde…
Telaşa mahel yok, zaten yoktun ervahı ezelde…
Bu gün tenin terü taze, aynalarda görünür güzelde…
Yarın toprağa girince ,birşeyin kalmaz elde…ey insan…

Gönül kapını dahi açmadın kaçkere geldimki hatrına…
Bir bir aldım sevdiklerini yanından,
senin sıran kaldı yarına…
Alıp soluduğun fayda vermez, verdiğin her nefes zararına…
Ezelden canına kastım var, gelince bakmam zarına…ey insan…

Nicekez geçtim yanından , ya irkildin
yada ürperip durdun…
Son durak ayağının altındayken,
sen yolu yokuşa vurdun…
Yenilip tükenekceksin, içinde saklı
O kemiren kurdun…
Bir kabir kapısının ardında , göç edeceğin esas yurdun…ey insan…

Bakma gençliğine , gelince simsiyah saçı ak beyaz ederim…
Bir mazereti bekler ,ne usanır nede giderim…
İşimdir , dünya tarlasından insi cinsi,
ben biçerim…
Açılır bütün kilitler bana , her kapıdan geçerim…ey insan…

Gözün hep yükseklerde, sense
en aşağıdaki bir ezik…
Ömrün gayba karışır,gölnün nice tul-i emeli önüne dizik…
Sanırmısın bu dünya, kolunda altın bilezik…
Adın kayıtlı defterimde,üstüne çekeceğim son bir çizik…ey insan…

Dinle imanla iliklemez meluna kaptırırsın yakayı,..
Dünya sarhoşu olur, önünü görmezsin değil arkayı…
Doymaz gözün ,camekanlarda gezerken hep markayı…
Bir teneşirde bırakırsın, nasılsa bu soykayı…ey insan…

Dimdik yürürsün lakin bütün zerrelerin bana hasta…
Duymaz olur kulakların,
adın anılır sadece yasta…
Akıldan öteye bak, beni arama kafadaki tasta…
Gaybin ulağı benim ,elimdeki sana son posta…ey insan…

Unutursun beni, nasılsa başına dikildiğimde hatırlarsın…
Elbet bu yolun sonunda, bir ben, bir sen kalırsın…
Hangi yolda gidersen git, kendi ayaklarınla bana varırsın…
Şimdiden hesabı tut, sen kendi kendine zararsın…ey insan…

Ahir zamana kaldın, her taraf nifaktan ucuz çarşı…
Etmeki duymam boş sözü, kelam pazarı hemen karşı…
Merhamet semtine uğramam, tezgahta bulursam başı…
Şimdiden dökesin, ileride kayda almam gözdeki yaşı…ey insan…

Sayılı gün elbet tükenir dünden yarına edemezsin Neşet…
Habersiz gelirim, dünya aleminde işimin adı vahşet…
Gözlerin görünce kaçıp içine gireceği tek yer dehşet…
Yaratılan en heybetli benim, aklının baş sayfana yazasın manşet…ey insan…

Hem bu dünyada bütün varlığın, yere dikili boş bir direk…
Uykudasın, uyanmak için içindeki gözü açman gerek..
Kalkmaya vakit dar, üstüne toprak saçmadan bir kürek…
Akıl etki bu suretime dayanamaz hiç bir yürek…ey insan….

Unutursun hep, elinde kuru canın sana bir emanet…
Mapus edildiğin bu bedende yaşadığın tek şey aseret…
HAK emrini yaşamaya bak, benden umarsan nezaket…
Gölgem düştümü üstüne bilki benim en büyük felaket…ey insan…

Nedirki şu peşi sıra ter döktüğün dünya…
Bu günü yedin bitirdin, yarını hesap edersin güya…
Ayakta uyursun, gözünü kapatınca biter elbet bu rüya…
Ömrüm dediğin, zevkü safa pazarı gezen bir hülya…ey insan…

Melekül mevt, önüme gerilmiş sadece bir perde…
Açıla dursun ,tek tek sorarım, hiçbir ahı bırakmam yerde…
Nice tabib gezsen, derman bulunmaz elimdeki derde…
Onca gelip geçen diriler, sorasın şimdi nerde…ey insan…

Varacağın alemki kör sağır melekler, önlerinde insandan sürü…
Kader önüne gerer bıçaktan keskin,
kıldan ince bir köprü…
Hemen altında kaynayan cehennem kaynatıp köpürdü…
Senden önce tezgahımdan geçenler,
HAK olanı çoktan gördü…ey insan…

Yazıldı hakında bir son,artık okumuya başla…
Bilki yolun sonu Arasat , koşarsın her bi yana telaşla…
Yükünü sağlam tut, HAK yolda yürünmez boşla…
Garib kalırsın bir çukur içinde başında dikili bir taşla …ey insan….