Dünya denilen bu gurbette bir ömür boyu yapayalnız
yaşamaya çalıştım ne tanıdık nede bir dostum vardı
Görünüşte akrabam da dostum da çoktu özde ise
hiç yoktu bunu bile bile yaşamak aslında her gün
ölmekti bu yüzden ölüm bana gülünç gelmektedir
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,