Issız kaldı içimde kaldırımlar
Kalbim kırık, dökük, viran bir şehir
Ölüm aydınlığı yaşıyor ruhum
Perdeleri kapandı gözlerimin
Kimsesizliğin garipliği üstümde
Hislerim ağır yükü bedenimin
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta