Ölüm Şiiri - Mehmet Tekmen

Yunus demişti zaten,yerinde hakikati.
Demir çarık dayanmaz,yetişemez takati.
Dünyayı kucaklayan,serveti sahiplerin.
Soğuk suyla yıkanır,ölüsü gariplerin.

Birkaç inanmış kişi,selam durur hürmeten.
Dört saf omuzda gider,fakire olmaz matem.
Hayata yan bakanlar,ömür ebedî sanır
O âlemi bilmezler,orda onu kim tanır.

Mahşerin azameti,akılları durdurur.
Cahil kavimler vardır,kardeşini vurdurur.
Yol bilmez iz sürmezsen,yitik malın bulunmaz.
Hakikat söylenmezse,nasihatler tutulmaz.

Şaşkın bakışlar sarmış,dünyayı çepeçevre.
Ümitsizlik akımı,sürükler kötü devre.
Dur diyen çıkmadıkça,akıp gider denize.
Bir set kurup kurtulun,kıymayın kendinize.

Dünyada zenginliğin,değeri biçilemez.
Hayat çok güzelleşir,kolay vaz geçilemez.
Sormak lüzumsuz şimdi,sarayda yaşayana.
Kan ter içinde yüzen,ağır yük taşıyana.

Hikaye uzar gider,zaman bile az gelir.
Hoş sohbet olsun diye,meclislere saz gelir.
Bahçelere diktiğim,soldu açılan gülüm.
Anladım soğuk suyla,yıkanacaktır ölüm.