Ölüm Şiiri - Nafiz Faik Erbaş

Bir gün
Gecenin içine düşersin usulca
Ay ışığı vurur alnına
Yıldızlar dökülür saçlarına
Hayat bir rüyaya çağırır seni
Ve soğuk bir kış günü
Uyuyan bir çocuğun huzuruyla
Toprağın koynuna kıvrılırsın

Bilir misin
Her son bilinmeze açılan kapıdır
Ömür dediğin aldığın nefes kadardır
Ne eksik ne fazla
O yalnız müphem yolculuğa çıkmaktır
Bir varmış bir yokmuş gibi...