Unutuyorlar ölümü
Bir toprak peşine koştukları dünyada
Toprak olduklarından habersiz
Çiçekler dikiyorlar mezarlarına
Yaşarken bir çiçek bile almadıkları insanların
Mezarı başında ağlıyorlar
Yaşarken yüzüne gülüp arkasından konuştukları insanların
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Maalesef öyle. Dirisine sahip çıkmayanlar, ölümüne sahip çıkıyor. Keşke insanların okuma ve algılama alışkanlığı olsa da bu dizeler bir ışık olsa. Unuttukları tek şey herkes bir gün o ölümü tadacaktır. Sanırım empati yoksunluğu var çoğunda. Yüreğinize sağlık, kaleminiz daim olsun.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta