Ölüm Şiiri - Orhan Bircan

Ölüyor işte herşey.
Yarına dair ne varsa,
Geçmişe mahkum.
Geçen herşey bir bir ölüyor.
Dünyaya dair her ne varsa:
Güzel, çirkin
Hüzün, mutluluk
Yeis, umut.
Zamanı gelince,
Bir bedenden canla birlikte,
Selamsız gidiyor.
Kalan sadece ceset,
Taş gibi.
Beklediği sadece bir el,
Ve elden habersiz.
Nereye gömersen göm,
İtirazsız sana mahkum,
Sana mecbur.
Ve öylece sıranı bekle,
Aranızda sadece tek fark:
Zaman,
Ve zamanı gelince,
Şiir de ölecek,
Şiiri yazan şair de.
Toprağa atılan tohum,
Yeşeren ağaç,
Bir yılda dört mevsim,
Hayata dair var olan herşey,
Bir bir ölecek.
Ölüm işte,
Kimi zaman beklenen,
Kimi zaman davetsiz,
Çat kapı.
Yüzünün feri,
Gözünün nuru söner,
Vücudundan kan çekilir.
Ölüm işte,
En adil an.
Ayırdığı sadece İki hayat:
Dünya ve ahiret.
Bir sonun başlangıcı,
Başlangıcın sonsuzluğu.
Kaçınılmaz son ebede,
Öylece kal.
İster sal kendini,
İster dört elle sarıl.
Beklenen sonsa ölüm,
Yol azığını düşün.
Ve öylece kal,
Kaçınılmaz son ebede.