Kundağa gireni sarar kefene
Bedeni ortadan kaldırır ölüm
Onla nasip olur vuslat sevene
Mutlak ummanına daldırır ölüm
Fani gelip geçer, fani iz koymaz
Kaldığı konağa mihman göz koymaz
Bozar bağ-bahçeyi bahar-yaz koymaz
Ferman-ı ilahi bildirir ölüm
Söndürür ocağı duman bırakmaz
Civan ihtiyarlar, zaman bırakmaz
Batırır gemiyi liman bırakmaz
Esen sazağında yeldirir ölüm
Alır tahtı tacı, yıkar otağı
Yayı gergin, ok doludur sadağı
Feryat figan ile sunup bardağı
Akan gözyaşınla doldurur ölüm
Çeker meydanına boyun eğdirir
Melek kanadını cana değdirir
Dünyalık ne varsa onu soydurur
Tutar musalladan kaldırır ölüm
Yazar iki melek dediklerini
Etinden ayırır kemiklerini
Yanına alarak ettiklerini
Rükûsuz namazı kıldırır ölüm
Yorsan da nafile sen seni boşa
Yazdırır adını dikili taşa
Koyar amelinle seni baş başa
Adını kütükten sildirir ölüm
Sen varmadan önce ayrılır yerin
Toprağı açarlar koyarlar, serin
Gözükara’m biter gamın, kederin
Olmaz işlerini oldurur ölüm
Söz Açarı: Sf 113, Berikan yayınları, 2014 Ankara
Mehmet GözükaraKayıt Tarihi : 7.6.2015 10:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Elbette Allahın emrine boynumuz kıldan incedir.Fakat bazı zor ölümlere içimiz yanıyor, elde değil...
Ölüm temasını oya gibi işleyen bir şiir. Kutlarım değerli kardeşimi ve şiirini içtenlikle. Sevgim saygımla. Nicelerine Mehmet bey....
damla damla akan sevgi dolu duygularınızı
sel misali aktarmışsınız
bu güzel şiirinizi ve sizi
gönülden kutlarım
sizi Saygı ve Sevgilerimle.
TÜM YORUMLAR (3)