Ölüler Konuşmaz Şiirleri - Şair Ölüler K ...

Karanlıkları dünyaları aydınlatan,
Bir güneş gibiydin,
Bazen bir köy okulunda,
Bazen bir anaokulunda,
Bazen de özürlülerin okulunda,
Yokluk sefalet içinde yaşarken,

Aylar var ki seni görmeyeli,
Bilmiyorum ne kadar oldu,
Belki bir asır,
Bekliden bin asır mı oldu ne.

Nasıl özledim seni bilemezsin,

Sen güneşsin
Ben gecenin zifir karanlığı
Sen küçük dünyamın umudu
Bense biçare
Sen kır daki çiçek tarlası
Ben koca amik ovasında pamuk çalısı

Hiç sesin titremedim,
Söylerken yüreğin sızlamadı mı,?
İçin alevlerde yanmadı mı?
Arama sorma derken beni.

İnanmadım o an duyduklarıma,

Her fırsata nasıl kıydın
Hiç acımadın mı bana,
İçin sızlamadı mı tetiği çekerken,
Nasıl kıydın ümitlerime.

Hiç hedefi şaşırmadan,

Kalmamış merhamet denen o duygu,
Uçup gitmiş vicdanın bedeninden,
Taş kesilmiş sanki o kalbin,
Nasıl sevmişim ben seni.

Ağlıyorum görmüyorsun beni,

Mümkünü yok bagalandı yollarım,
Tükendi bitti çarelerim,
Kalmadı ümitlerim,bitti hayellerim,
Bir ayrılık şarkısıdır çalar söylerim.

Nice takvimler tükendi,

Aylardan sonra ilk kez,
Seni gördüm rüyamda,
Yine öldüresiye güzeldin,
Rüyamda bile kıyamdım sana bakmaya.

İstemedim ki sabah olsun,

Bu yine kar yağıyor buralara,
Ölümüne düştüm yollara,
Şu görünen dağlara,
Sonunda ölüm olsa da.

Sırtımda taştan ağır çantam,

Yıllar nede tez yordu beni,
Beden yorgun, ömür yorgun,
Kırıldı bir kere kalbim,
Kalem yorgun, kağıt yorgun,
Şiirler küsmüş sevdaya,
Şiirler yorgun,