Sınıfın en arka sırasında bir çocuk oturuyordu
Yanakları kızarmış,
Pencerenin içeriye almadığı güneşi düşlüyordu.
Yüzü kirliydi, gözlerinden akan iki damla yaşın patikası hariç...
Kararmış bir gökyüzünün barut kokan bu sabahı
Bedeninde alışık olmadığı bir acıyı barındırıyordu
Elleriyle bağdaş kurdu ve çözüverdi yüreğindeki dizginleri
Satarsın gözlerinin dikkatini, ellerinin nurunu, bir lokma bile tatmadan
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Devamını Oku
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta