Sınıfın en arka sırasında bir çocuk oturuyordu
Yanakları kızarmış,
Pencerenin içeriye almadığı güneşi düşlüyordu.
Yüzü kirliydi, gözlerinden akan iki damla yaşın patikası hariç...
Kararmış bir gökyüzünün barut kokan bu sabahı
Bedeninde alışık olmadığı bir acıyı barındırıyordu
Elleriyle bağdaş kurdu ve çözüverdi yüreğindeki dizginleri
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta