Günbozan çiçekleri aşık bir sabahta uykularından kabuslar içinde uyandı
kara düşler diyarında açlık üç yaşında çocukları kovaladı
kovan içi mermi duraklarında olasılıksız çetele kayıtları
ve saksafonu ile ihtiyar bir adam uçurumdan aşağı yuvarlandı
hayır, kararlı değildi o kadar da ölmeye
işini şansa bıraktı
tetik ucunda durdu ağzı, azınlık ağrısı aç kuzulardı
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta