Bu şehir benim için ölü,
Kaldırım taşları kor ateşten.
Ayak parmaklarım her adımda yanıyor,
Yapraklar... Bana ağustosta bile sarı.
Rüzgarın uğultusu ise bir çığlık misali,
Her düştüğümde kaldıran bir ağaç dalı.
O da iki büklüm çalıdan farksız,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta