Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
İçinin sesini Olric, tanımlamış. Olric kim! Arkadaşı dostu içini tasavvur ettiği dışa vurumu. Dışında kim var sevgilisi var; "O’na yazdıklarımı O’ndan başka herkes okuyor.." İnsan her şeyi içine alıyor sığdırıyor da ruhuna biri dışarıda kalıyor. Aşık olduğu insan. Ve mücadelesi de onunla galiba. Bu yüzden aşk;"Hiçbir zaman sahip olamayacağımız şeydir, efendimiz." Bir an sahip olduğunu da sanır. Tüm insanlığı her şeyiyle dışarıda bırakır. Ruhunu tek aşkı doldurur. Hayat mücadelesine başlar. Bir insan tüm insanlığın her şeyiyle de nasıl mücadele etsin. Yeniden aşık olur. Tüm insanlığının her şeyiyle o biricik aşkıyla mücadeleye yeniden başlar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta