Ne zoruma gidiyor biliyor musun Olric? O’na yazdıklarımı O’ndan başka herkes okuyor..
-
Biliyor musun Olric, benim bir çok dostum var.Görüyorum efendimiz, hepsinin sırtınızda izleri var..
—
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




İçinin sesini Olric, tanımlamış. Olric kim! Arkadaşı dostu içini tasavvur ettiği dışa vurumu. Dışında kim var sevgilisi var; "O’na yazdıklarımı O’ndan başka herkes okuyor.." İnsan her şeyi içine alıyor sığdırıyor da ruhuna biri dışarıda kalıyor. Aşık olduğu insan. Ve mücadelesi de onunla galiba. Bu yüzden aşk;"Hiçbir zaman sahip olamayacağımız şeydir, efendimiz." Bir an sahip olduğunu da sanır. Tüm insanlığı her şeyiyle dışarıda bırakır. Ruhunu tek aşkı doldurur. Hayat mücadelesine başlar. Bir insan tüm insanlığın her şeyiyle de nasıl mücadele etsin. Yeniden aşık olur. Tüm insanlığının her şeyiyle o biricik aşkıyla mücadeleye yeniden başlar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta