Olmuyor İşte Şiiri - Salim Diyap

Değerli olan her şeyi, önemli günler için saklayan bir annenin çocuğuyum ben.
Olduk olmadık her şeye gülemiyorum işte.

Özenle katlanmış mendiller gibi dururdu neşe dolaplarda;
olmadık yerde gülersek
eksilirdi neşe,
bozulurdu suskunlukla örülen o denge.

Bu yüzden
içimde biriktirilmiş bir gülüşler var,
annemin ütülediği beyaz örtüler gibi
hiç serilmişler masaya

Büyümek,
bir şeyi içimizden geçirdiğimiz hâlde söylememeyi öğrenmektir biraz da.
Ben bu sebeple içimden geçenleri,
tül perde arkasından bakan çocukluğum gibi sustururum çoğu zaman.
Çok şey geçer kalbimden...
Ama bilirim,
her his söze yakışmadığı gibi,
her söz gülüşe dönüşmez.