İnce bi kadınsın, kendi doğruların için verdiğin bütün savaşların, doğrudur karşına çıkanların hepsi puştluk için vardı. Büyüdükçe anlamsız ulan, siktir et küçük bi çocuk var solunda, yürüdükçe yolunda gitmedi kazanan sen olsan da her defasında. Tanrı arkasında bırakmış henüz ondokuz yaşında, özlemin kangren olur geçmişe, gençliğin yükü ağırdır yalnız taşınmaz omzunda.
Üç taşım elimde hala çocuğum sekizi nerde dokuzdan canımın,
Hal bu hocam gereğinden fazla alkol aldık.
Başlangıcı olmayan hayatlarız ya da unutturur alkol gezerken damarlarında.
Kafes olur bu siktiğimin dünyası sokakta kalanlara.
Sonra konuş şimdi bahsim sabah olsun yatayım diyen insanlara.
Hayranlığım dik duruşuna değil kadın yalnızca.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta