Olmayan Yarın Şiiri - Masum Şair

yine olmadı ey koca şehir adına koymuşlar ankara,
sevdim yalan yok ilk geldigimde sana. sert olmana rahmen,
yüzüme gülmeyen koca bloklarınla kanım ısnmıştı ilk kez sana
hasret kaldıgım toprakların üstüne beton atmışsın yakışmadı,

yalan olmasın sana.bir umuttu benimkisi rahmet yagması için yalvardım allaha toprak kokusunu ölürcesine çekerim içime,
mutlu biri olurdum belki kendi gözümde sana, olmadı insan oglu ne kadar zülüm etmiş meger sana.

çöp kokusundan geçemedim sokaklarda bir umut belki, benim için gittim yapılan parklarına çekemedim yine toprak kokusunu içime ölürcesine meger insan oglu zülümünü bir daha gösterdi bana berraklıgı bulamadım ey koca ankara

ne kadar da ikimizin bahtı kara köşede bali çeken çocuklar,
bir şişe şaraba mermi çeken evlatlara bak şimdi sen misin,
yarına umutla bak diye söyleyen bana, ben kör oldum yol göster neolur bana tut ellerimi götür beni ait oldugum

topraklara,götür ki ben neler kaybetmişim bu hayatta
aglıyorum susturamazsın beni ankara umutlarımı yarınlarımı senin beton bloklarına ve kirlenmiş parklarına gömüp gidecegim ait oldugum toprak anaya.

feryat figan eden bir insan sesini duyuramıyor şehirin gürültüsü içinde şu güzelim insan ogullarına sustum konuşmuyorum boş geliyor konuşmak bana ben sadece derdimi anlattım sana ankara ister dinle ister dinleme.