Olmasaydı Kundağım Şiiri - Ömer Arıkan

Sisler arasındayım bulutlar boğar beni
Yağmur göz yaşım olmuş ıslatıyor yanağım
Kimsesiz kaldı ruhum yad eller kovar beni
Kurudu ağlamaktan bitti gözden sağnağım

Çileye talip oldum azabımı artırdı
Gürbet nefes aldırmaz gırtlağıma oturdu
Hemi özlem hem sitem duygularım bitirdi
Kesildi sebil olan sevgi dolu kaynağım

Rahmete muhtaç iken Rahman,ımdan uzakta
Zerrelerim isyanda hislerimse tuzakta
Her dem ümit ederim yeşerecek ırakta
Beklerim sonuna dek tükense dünyalığım

Var mı benden başkası çareleri tükenen
Kimden yardım dilesem kimim var ki bilinen
Unuttu suskun dudak konuşmayı el inen
Herkesten uzaklaştım yitirdim dayanağım

Kayboldum mechuller de halimi arz edemem
Kalmam çaresiz yara bırakmazlar gidemem
Daraldım buhrandayım bir aklımı güdemem
Sanırsın deli oldum derbeder avanağım

Bu kadar kara yazım böyle bahtım var iken
Kokladığım güllerim içimde olur diken
Kimsesiz gürbetlerde ölümümü beklerken
Bulunmaz hayat hakkım bilinmez yaşadığım

Adımımın gittiği yerler de ayak izim
Gayri taşımaz teni yorgun düştü dizlerim
Deryalarda yaşarım uzakta denizlerim
Doğduğuma pişmanım olmasaydı kundağım