Kaldım bak deniz ortasında dermansız.
Geceyi, gündüzü bilmiyorum ben artık.
Kolumu oynatsam biliyorum varacağım.
Hayallerimmiş sonra, meğer dermanım.
Örtmek istediğim küllenir hep durmadan.
Unutmak ne zor, sevemedi hiç kimse.
Kurban edilmeye bile sonra an vazgeçildim.
Ne yapsan ne etsem hep boşuna boşuna.
Tüm sırtlar dönük, yaslanmak için meğer.
Arayan soran olmadı olsun, sevemedi kimse.
Bir kendime verdiğimi sözleri tutamadığım.
Uzun yollar yıllar geçti üzerime ne düştü.
Benden tarafa elimden ne geldi geçti.
Yaptım her zaman yapa bileceğim kadar.
Benim hakkım nerde demedim, diyende yoktu.
Çarptıkça birdenbire bu meçhul hayasız yan.
Çıkmadı bir sesim durup öylece bekledim.
Kuşun oldu da atanın, babanın, yârin olmadı.
Anladım ki meğer, hiçbir zaman sevenim olmamış.
Kenan Gezici 20/10/2025
Kenan Gezici
Kayıt Tarihi : 20.10.2025 00:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!