Yalnızlığım Şiiri - Ömer Aslan

Yalnızlığım...
Yetim gönlümün kadim dostu
Öksüz yüreğimin vefalı arkadaşı
Sürgün ömrümün sırdaşı.
Korkularımı örten
Gözyaşlarımı gizleyen. 
Acılarımın tek tanığı.
Güçsüzlüğümün sığınağı. 

Yalnızlığa uyuduğum bir gecenin sabahında
İçimdeki ihtilale uyandım
Tuzla buz oldu yalnızlık sarayım
Sırlarım ifşa oldu
Korku mu, telaş mı, panik mi?
Adını koyamadım.

Yükümün hafiflediğini hissettim
Acılarımın azaldığını
Yaralarımın sağaldığını. 
Durduğunu farkettim ruhumdaki kanamanın. 

Ve nihayet
Tanrıdan başka kimsenin bilmediği
Kırk kilitli kırk kapıyla korunan
Sırlar odasının kapısı çalındı.
Hoş geldin.