Ölen İnsanlık! Şiiri - Nebi Üçdağ

Başlar ölür, “Başlar sağ olsun!” yerine.
Acılar gömülür, acılar iner derine.
Ölenler nedensiz, kimsesiz…
Ölürler kimseler sessiz, yersiz.
Kirpikler kuru, gözler kuru,
Sahte gözyaşı… Yas, matemsiz…
Sözler kuru, yanaklar kuru.
Saygı kalmadı ölüye, diriye.
İnsanlık öldü, ne kaldı geriye?

Cahillerin yüksek ilim fetvasından,
Zalimlerin yüksek insanlık takvasından,
Yeryüzünün tarihi matemli kararları,
İnsanlık üstüne alınır; İnsan, üstüne alır!
Kim üstüne alır?
Birinin kustuklarına midemiz kalkar.
Hissiz vicdanların kusmuklarına,
Ne bir el kalkar ne bir vicdanı yakar!
Ruhlar gafil; zalimin kan kusmukları,
Sıçrar pak sinelerin toprağına.
Saygı kalmadı ölüye, diriye.
İnsanlık öldü, ne kaldı geriye?

Günbegün boğazlanan insanlar var.
Her gün bir yer, feryatsız bin diyar…
Kim kimin için savaşır? Her şey amaçsız…
İnsanlar başsız kaldı, yaralar ilaçsız.
Gri siyah gökyüzü, saçlarım yerine…
Erken büyüyen çocuklar ihtiyar…
Kırgın hayalleri, hapsedilmiş umutları,
Yazısız kurşundan kalemleri var.
Saygı kalmadı ölüye, diriye.
İnsanlık öldü, ne kaldı geriye?

Güçlü zayıfı, büyük küçüğü ezmesi,
Akıllı vahşilerin vicdanları bezmesi,
Vahşi doğadaki gibi bir denge mi?
Ezdikçe eziyor, bezdikçe bezdiriyor ruhları.
Vahşilerin mülhem bir kanunu var.
Kanunsuz bu vahşilerin akla zarar,
Topak taşımaz sayısız cürümleri var.
Saygı kalmadı ölüye, diriye.
İnsanlık öldü, ne kaldı geriye?

Mürekkepli kanlar, siyah kırmızı…
Güller ise tek renk.
Ne bir zarafet var, ne de bir ahenk…
Ruhlarımız kırılıyor, acıtıyor sırrımızı.
Sırlarımızı, saçlarımızı döken,
Vicdanlarımızı derinden söken,
Siyah, kırmızı mürekkepli kanlar var.
Akif’in dediği gibi, yalnız vahşetler denk,
Ruhumuzun utanç lekeli satırları,
Yazılıyor tarihin gizli yaprağına.
Saygı kalmadı ölüye, diriye.
İnsanlık öldü, ne kaldı geriye?

Ölen insanlığın cenazesi…
Sorumsuzların bitmez bahanesi.
Eller değsin kayda değer.
Vicdanlar doğrulsun kayda değer.
Burnumuzu ekşiten kokular var.
Ahengimizi bozan dokular var.
Sineler aç, imana muhtaç.
İman, insanlık için büyük ihtiyaç…
Saygı olmalıdır ölüye, diriye.
İnsanlık kalmalıdır bizden geriye.