Ölen Çiçekler Şiiri - Kudret Merttürk

Geçmişi sallıyorsan çıngıraklı beşikte
Yılların yorgunluğu sinecek gözlerine
Suskun bir çığlık yatar o köhnemiş eşikte
Hayatın suskunluğu binecek gözlerine

Fırtınanın öfkesi batırdı aşk gemini
Kelimeler almadı satırların demini
Hep sinene çektiğin boynundaki gem’ini
Can yakan kırbaç gibi inecek gözlerine

Sorgulayıp durduğun davaların bitmiyor
Kurtulmak istesende mahkemeler yetmiyor
Karanlık hücrelerden sesim sana gitmiyor
Kavrulup o yaşların yanacak gözlerine

Zamanın pençesinde durmadan dönen çarkın
Öğüttüğün acıysa yok ki ölüden farkın
Levh-i mahvuz ile de sana ulaşan arkın
Yok sayıp fecr-i anın dönecek gözlerine

Savuran rüzgarımın dilinde acı feryat
Öldürdü çiçekleri kalbinde zalim cellat
Kapanmış gidemedim sevda yolların heyhat!
Sevgiliyi mahşerde sunacak gözlerine