Artık kızmıyorum.
Ne sana,
ne gidişine,
ne de kalakalışıma.
Her şey olması gerektiği gibi oldu,
belki biraz eksik,
belki biraz erken.
Ama oldu.
Kal demedin,
ben de ısrar etmedim.
İçimizde yarım kalan ne varsa
zaman alıp götürdü birer birer.
Şimdi seni düşününce,
öfkelenmiyorum.
Sadece uzak bir denizi izler gibi bakıyorum,
yakın ama ulaşılamaz.
Sana dair her şey yerini buldu,
fotoğraflar çekmeceye,
sözler sessizliğe,
ben…
kendime döndüm.
Bir insan gider,
ve her şey yerli yerinde kalır aslında.
Sadece bir süre
alışması zor olur sessizliğe.
Ben alıştım.
Yokluğunla konuşmayı da,
günleri sensiz bölmeyi de.
Zor oldu belki,
ama imkânsız da değilmiş meğer.
Artık seni sevmiyorum,
ama sevdim.
İnkarı yok.bunun,
Pişmanlıkta çare değil.
Sen geçtin,
ben kaldım.
Ne desek boşuna,
Geçmişe dair.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 18.7.2025 19:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!