Oldu Şiiri - Abbas Paksoy

Çakal aslan oldu, aslan da çakal.
Arı’larda yapamıyor, halis bal.
Sen, yaşayacaksan, hırsızlığa dal.
Devir değişti, bu zalim dünya’da.

Nâs’sa, bir it oldu, itse bir kuzu.
Maymun’lar da, yiyemez oldu muz’u.
Çalıyorlar, ta kutuptaki buz’u.
Ne olacak, bizim böyle halimiz.

Pire ayı oldu, ayı da kayıp.
İnsanlarda kalmadı, hiçbir ayıp.
Veresiyeyi de, peşine sayıp.
Alıp, alıp, gidiyor, bu has canlar.

Fare kedi oldu, kedi de uçtu.
Hınzır’lar, yine meydanlarda coştu.
Kaplan bilene, hazır leş’e koştu.
Haram’ı helal’i, soran kalmadı.

Keçi, eşek’ten, daha inat çıktı.
Deve gitti, taşlı bayır’a ıktı.
Zürriyetsiz katır da, yükten bıktı.
Hayır’ına, bir iş gören kalmadı.

Avantaya, selam bile, veren yok.
Paran varsa, senin dostun, gayet çok.
Biz, daha da, Hak’tan, rahmet dili yok.
Hak, layığımızı veriyor işte.

Her mahlûk, kendine bir maske takmış.
Kendisi el’iyle, nesline yakmış.
Paksoy’um, can’ını boşuna sıkmış.
Vakti gelen de, gidiyormuş meğer.