Şimdi gözyaşlarım acına can suyu oldu
Gözümde ki toprak kanla bir oldu
Göğsüm alev aldı, havalar soğudu
Şimdi kalbim gibi nefesimde durdu
Gülüşün gülüşüme cenaze oldu
Geceler yalnızlığımı gömer oldu
Gün oldu güneş açtı, içim soğudu
Şimdi hatırlatır kendini boğazımda ki yumru
Hayat sonsuz ölüm ani oldu
Peşimi bırakmayan yalnızlık oldu
Gözlerim açık, bedenim buz gibi soğudu
Şimdi çocukla birlikte ağacımda soldu
Utancımdan kimseyi sevemez oldum
Kendimi tutmaktan duygusuzun biri oldum
Nasılını değil de erken öleceğimi bilir oldum
Şiirsiz, yarım belki de yalnız öleceğim
Kayıt Tarihi : 2.1.2025 00:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!