Olan murada oldu... Şiiri - Murat Ülkü

Sonsuzluğa uzanan bir yolculukta,
Büyür yalnızlık yürüdükçe her adımda.
Ruhtan bir parça kopar, her bir veda da...
Değil hiç bir şeye, olan yazan kaleme oldu...

Umutlar solarken, yıldızlar kayar,
Sözler düğümlenir, boğazda kalır.
Içimde sessiz bir çığlık yankılanır,
Değil hiç kimseye, olan dökülen kelama oldu...

Coşkun ırmaklar gibi akıp gider hisler,
Yağmur misali bir kurak toprağa düşer,
İçimdeki yangın öyle sönerki küle döner
D3ğil hiç bir şeye, olan yazdıran ilhama oldu...

Sararan kağıtlar dolar boşlukla,
Yazılan her bir dize biter ağıtla
Karışır gider mürekkep gözyaşına,
Değil hiç bir şeye, olan masum şiire oldu.

Içimde aşk yaralı bir kuş gibi çırpınır,
Her darbede yaram biraz daha kanar.
Sevda denilen yaram, daha da derinleşir,
Değil hiç kimseye, olan günahsız yüreğe oldu...

Aşk denilen dipsiz kuyuya düşerken,
Dönüşü olmayan o yollarda gezerken.
Her bakışta yeni bir yara açılırken,
Değil hicbir şeye, olan güzel gözlere oldu.

Anılar deli bir fırtına gibi eser,
Geçmişin hayaleti peşimde gezer.
Unutmak imkansız, silinmez izler,
Değil hiç kimseye, olan ancak hafızaya oldu.

Bitmek bilmez düşünceler uykusuz gecelerde,
Olur zihin bir labirent, kaybolurum kendi içimde.
Her an bir sınav, her nefes delirmemenin direnişinde,
Değil hiç bir şeye, olan bir tek aklıa oldu.

Varlığım bir gölge, yokluğum bir hıçkırık,
Sesim sonsuzluğa karışan sessiz bir çığlık.
Her şey biterken, ardımda kalır burukluk,
Değil hiç kimseye, olan yalnızxa zamana oldu.

En sonunda anlarsın boşuna tüm çaban,
Geride kalansa sadece soluk bir yalan.
Her şey biter, tükenir, geriye kalır bir duman,
Degil hiç bir şeye, olan sadece hayata oldu...

Tüm arzular, tüm düşler, kaybolup giderken,
Umutlar birer birer tükenerek yiterken,
Hedefe ulaşabilmek beyhude bir düşken,
Değil hiç kimseye, olan garip Murad'a oldu...

Gerçeğe dönüşmeyen her bir hayal,
Yarım kalan her sevda, her masal.
Yitip giden tüm idealler, hiç yokmuş misal,
Değil hiçbir şeye, olan sahipsiz Ükü'ye oldu...