Olamamak Şiiri - Osman Miran

Bir acaip zor süreçten geçmekteyiz;
Dokunsan ağlayacak gibiyiz ama her şeye gülmekteyiz!
Bekliyoruz gelecek olanı beklemekteyiz!
Amma velakin neyi beklediğimizi de bilmemekteyiz!

İçimiz burkuluyor, midemiz bulanıyor, darlanıyoruz!
Kızgınız, üzgünüz, dargınız ama bu duyguların sebebini de bilmiyoruz!
Birbirimize tahammülümüz yok, hoşgörümüz yok, sabra hiç vaktimiz yok, çok işimiz var çook, hep meşgulüz ama çok ilginç hiç bir şey üretmiyouz!

Hep bekliyoruz; risk alamayız, zora gelemeyiz, çalışamayız bunlar bizim işimiz değil, başka birilerinin yapmasını bekliyoruz!

Gündeme bakıyoruz, değişiyoruz tepki vermek istiyoruz veremiyoruz!
Sonra düşünüyoruz, acaba doğru mu yanlış mı yapıyoruz!
Gerçeklik duygumuz, doğrularımız hepsi karışmış, hepsi iç içe girmiş, kafalar karışmış toparlamak mümkün değil bir türlü doğruya erişemiyoruz!

Bir türlü işin içinden çıkamıyoruz!
Bir talihsizlik, terslik hatta tezat var bu işte çözemiyoruz!
Basiretlerimiz mi bağlandı? Kısmetimiz mi bağlandı? Büyülendik mi? Bilemiyoruz!
Dahası galiba terk edildik, unutulduk ama biz farkında değiliz!

06.02.2022 12.23
İstanbul