Ol De Ki Olayım
Başıma yıkıldı gök kubbe birden,
Gerçekler yüzüme fazla sert çarptı.
Elimde ne varsa gitti elimden,
Elimi attığım elimde kaldı.
Varlık içindeki yokluk çağında,
Kalabalıklarda yalnızlık bulduk.
Bunca imkanları olan cihanda,
Olmaz denilenler yurdunu bulduk.
Varda umduğunu bulamaz insan,
Yok, her şeye gebe midir acaba?
Zamanla ümitler biter hayattan,
Hayat beklentimiz nedir acaba?
Karanlıklardaki ışık nerede?
Hani aşım, işim, kalbim nerede?
Olacak duaya âmin nerede?
İstediğimi sende bulacağım.
Sabır ve zamandır bende eriyen,
Şekerli çay anlaşılmaz içmeden.
Bela diye geldik biz ta ezelden,
Bezmi elest sırrı anlaşılır mı?
Düşündükçe çıkar yol bulamadım,
Sebepler var eden sebepsiz kaldım.
Yârsız aşsız işte kapına vardım,
Ol demez isen ben neye yararım.
Çıkar yollarımın cümlesi sende,
Avuca dünyalar sığdırma sende,
Varlığın amacı gayesi sende,
Başkasına muhtaç etme Allah’ım.
Kayıt Tarihi : 20.5.2022 19:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!