Okyanuslar yetmiyor. Şiiri - Vedat Korun

Gün benden uzağa düştü.
Kadeh-i lâciverdî,gül efsûna dönüştü.
Ey mihr-i dirahşân!
Kerem-kâr ol, fermânını geri çek.!
Hükmü artık geçmiyor.
Bir ince fitil yanıyor dumansız,
Saman altından su fayda etmiyor.
Yangınlarım tükendi mahzen,mahzen.
Tesellim şimdi masamda hüznüm.
Aynalardan akan göz yaşlarım acı mezem.
İstesem de bu kalp durmuyor.
Bakışlarının ayazını benden geri çek.
Gayrı âteş-nâk’a okyanuslar yetmiyor.
Müptelâsı olmuşum ne çâre gözün elâsına.
Susamışım,kadehimde son damla gülüşüne.
Ölmeye geldim kollarında bir gece yatısına.
Kovsan da kapından kaf dağının tepesine,
Sensizlik var ya,o da umûruma gelmiyor.
Duyunca bu cân dayanır mı dersin?
Taş plaktan şarkımızı dinlemeye.
Bülbül-i nâlân da efkârıma kâr etmiyor.
Görünce mecâl kalır mı dersin?
Dargın dillerim dahi,mâh yüze söz söylemiyor.

18-04-2009.

Kadeh-i lâciverdî…gök yüzü.
Mihr-i dirahşân…..parlayan güneş.
Gül-efsûn………...büyülü,zehirli şarap.
Kerem-kâr………..olgun,bağışlayıcı.
Âteş-nâk…………ateşli olan.
Bülbül-i nâlân……ağlayan bülbül.
Mâh yüz…………ay yüzlü.