Okuyucusu Olmayan Mektup *3*

Önceleri herhangi biriydik birbirimiz için. Sonra kaderin elleri tuttu ellerimizi, aşkın güneşi vurdu gölgelerimize... Kim bilir bana gelirken kaç aşk aralamıştı yüreğinin kapısını... Belki de benim gibi yüreğinin penceresi çoktan perdesini çekmişti... Ne zaman adım anılsa, adına dokunurdu rüzgârın soğuk nefesi... Ne zaman adını ansalar avuçlarımda güneşi öperdi yağmur...

Biliyorum! ... Gece üç-beş nöbetlerinde kıskançlık krizlerin tutuyor. Üzerime çektiğim yorganı, başımı koyduğum yastığı bile kıskanıyorsun... Hatta elinde olsa saçıma dokunan bütün tarakları kıracaksın. Parmaklarının boşlukta volta atışının hesabını soracaksın kendi kendine... Aşk eşkıyasına çıkacak adın... Mavinin koynunda saatlerce nöbet tutup güneşin saçlarını rüzgâr okşamasın diye bir nefeste bütün bulutları yakacaksın...

Aklına her gelişimde bunda ''şeytan tüyü var'' deyip iki elinin arasına gömeceksin bir aşkın ağırlığını kaldıramayan başını... Bir avuç toprağa ektiğin duygular gün be gün benim için döktüğün göz yaşlarıyla filizlenecek.
Yokluğum; seni yalnızlıklara alıştırmışken, beddualar çalacak kapını vicdanın gelecek dile benim için el açacaksın...

Bense her ezan sesinde gözlerimi seninle açıp bir şarkının dizleri dibinde ağlayacağım....

***

Biliyorsun

Hayat bazen öyle insafsız ki
Küçük bir boşluğu yakalar
Hissettirmez en zayıf anında
Seni ta yüreğinden yaralar
Ellerin kolların bağlansa da
Başında kasırgalar kopsa da
Seniz acımasız sevdaya sarar
Sen de benim kadar gerçekleri biliyorsun
Beraber olamayız benim gibi biliyorsun
Bir başka dünyanın insanısın yavrucağım
Sen kendi dünyanın toprağında büyüyorsun
Haklısın biraz geç karşılaştık
Oysa hiç konuşmadan anlaştık
Bazı şeyler var ki söylenmiyor
Biz seninle sözleri susarak aştık
İnsan acılarla kıvransa da
Ve o aşkta bir daha doğsa da
Dünyasını yeniden kursa da
Düşlerle gerçekler ayrı ayrı yaşar

Söz: Sezen Aksu
Müzik: Atilla Özdemiroğlu