Hani bir söz vardır;
“her zaman doğruyu söyle ama her doğruyu her yerde söyleme “
İnsanları germek, insanlar arasında şucusun, bucusun, şöylesin, böylesin diye ayrım yapmak, benden olan yaşasın, gerisinin canı cehenneme gibi keskin hat çizmek, yalnız benim doğrum doğru gerisi külliyen yalan yanlış demek, toplumun huzurunu bozacak yalan yanlış şeyler yazmak, kin ve nefret söylemleri yazmak ve bu yazılanları şiir diye sunmak bence hem şiire hemde şairlere en büyük zararı vermektir.
Bana göre Şair: gönül gözüyle gören, toplumun ve insanlığın faydasına olan şeyleri duygu süzgecinden geçirip belli bir ahenk ve uyum içinde sunan, yaşadığı, yaşamak istediği, gözlemlediği olay ve hadiseleri, arzuları ve dilekleri insanlığa ders ve örnek olunması, fayda sağlaması ve doğru yolu göstermesi amacıyla dile getiren kişidir.
Toplumu geren huzursuz eden, insanları bölen, gelmişe geçmişe küfür eden değil.
Bu yazıyı zaman zaman okuduğum bazı sözde şiirlerden duyduğum ratsızlığı dile getirmek amacıyla yazdım. Kimseye akıl vermek gibi bir haddim ve hakkım yok.
Saygılarla.
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin