dallarım çıplak üşürken keskin çırpınırdın içimde
kanatların kanatırdı oramı buramı bilsen zor öpüşmek
seni bırakıp toprağımı yurt edinemiyorum için için
yurdum seni sevmenin bana verdiği bu telaş tavşan uykusu
görüş günü neşesi kirpiklerinde kırgın sevişme yoğunluğu
kaldırımlar dar gelirdi ikimize yollara taşardı sevincimiz
doğum gününde içimden geldi uçurtma gibi bağlanmak gökyüzüne
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?