Geveleyip duruyorum zihnimde.
Bir boşluk ki;
Ana rahmine düştüğünde bile,
Kendini öksüz hissettirecek kadar bir başına yaşamaktır aşk..
Ve çocukluğum,
İbadete kapalı bir cami avlusunda
Kundağının aralanmasını beklemekle geçiyor..
www.farukkose.com
http://www.facebook.com/pages/Faruk-Kose/124916080854064
Kayıt Tarihi : 8.12.2010 23:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!