Derin öksürük Şiiri - Dilaver Öztürk

Gece öksürdü yine
Tüm insanlığın yüzüne
Tüm insanların hüznünü

Öksürür mü deme!
Öksürür, öksürür hem de
vakitsizce gece öksürünce
O korku vida gibi içine yerleşince

Toprak öksürdü derinden yine
Yüz yıllık kiniyle insanlığın yüzüne

Sonra geceye bulaştı öksürük,
Toprağa taşa ay ve güneşe
İçimizdeki kor yangın ateşe.

Ardından kentler, mabetler, öksürdü
İçimize yanardağ gibi püskürdü
Canımızdan canlarımızı gotürdü

Ve denizler öksürdü birden
Koca buzdağlar koptu yerinden

Ağaçlar öksürdü, kızılçam ormanları
Yandı kül oldu kalmadı dalları budakları

Hayvanlar kuşlar börtü böcek öksürdü
Çaresizlik her canlıyı otağında diz çöktürdü

Ve öksürdü insan
Öksürdü ansızın zaman
Öksürdü acılarımız
Öksürdü anılarımız
.
Öksürdü gece
Öksürdü hava su toprak ateş

Ve öksürdü ölüm
Bir rüya beldesine
Öksürdü Maraş depremine!..