Bir zaman cıvıl cıvıl neşeliydi sesin,
Önce giden sesin ardı sıra sendin,
Şimdi dolmak üzere yerin,
Beni bilmek ise niyetin,
Halim dipsiz kuyu misali derin,
Şu saatten öncesini bildin vahim,
Özle beni dedi.
Bu sözün İçinde sitem mi yoksa mutluluk mu gizliydi.
Bunu söylerken aklın akılalmaz deryasında gezdiğinden habersizdi.
O da benim kadar olup bitenden bi haberdi.
Olanca şey akıp gidiyordu ömrümüzde,
Neleri yitirdiğimizi biz dahi unutmuştuk belki de.
Zaman durmak üzere,
Yalnız rüzgarın sesi geliyor bir yerlerden ince ince,
Herhalde yine açık kaldı buğulu pencere.
Bir onu kapatmak zor geliyor bu gece.
Geçmiş yıllar, saniyelere döndü,
Dans ediyorlar gecemin sessizliğinde.
Ellerim ve yüzüm,
Kırışık çizgilerin oluşturduğu bir bütün,
Yarımın yarım kalan tarafı,
Yüzünü göremediğim her günün fotoğrafı.
Ne gel demen,
Kızılca kıyamet koptu gönlümde,
Bir başıma kaldığım gece.
Varlığım yük oldu kalbime,
Kurtulmak istedim bu yerden düşümde.
Kapı üstüne kapı araladım,
Oysa ki bir çift gözmüş kapadığım.
Toz pembe bir sahne,
Dekor falan filan da şahane,
Yalnız figüranlar karışmış bir birine,
Sahi başrolde olanlar nerede,
Ne zaman açıldı bu perde,
Nerede nerede...
Yaşamak ciddi manada zor bu ülkede,
Dün dost olan gün olur düşman olur size.
Masum bir çocuğun suçu ne,
Ya çocuğun annesinin çektiği çile,
Baba ile kol kola yürüyenler bugün nerede.
Sahi onlara neden bir şey olmadı bu süreçte,
Bir çınarın gölgesinde ,
Yürümek gökyüzüne ,
Kendini bulmak,
Umarsız hoyrat bir karıncanın mücadelesinde,
Miskin bir bedenin derinliğinde ,
Nuh'un gemisinde olanlar gibi,
Aradım durdum hikmeti.
Zerre umudum kalmamıştı ki,
Açıldı birden bilinmezlerin şehri.
Ne tarafa gitmeli şimdi.
Okuduklarım da yazdıklarım gibi belli,
İsmail'in teslim olduğu bu yer,
Devrin karanlığına Güneşin doğduğu ilk yer.
Bu çölün ortasında açan çiçekler,
Yeryüzüne dağıldılar birer birer.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!