Oğuz Yirmibeş Şiirleri - Şair Oğuz Yirmibeş

-Bilmek istemeyeceğim rüzgarlardan kendine doğru çektin beni....
-Biz seninle uzak iki şehirdik önceleri
-Aramızda köprüler bile yoktu.
-Bakışların, dokunuşların, bedenimi yakan
-Ellerimi çaresiz bırakacak sevişlerin
-Tutsaklığı ile tutunmak yoktu düşlerimde....

Uçurumun kenarında atlamayı beklemek
Yeni doğan sabahı izlemek gibidir
Biraz sonra öleceğini bile bile
Onun içine girmektir
Ağlamak sabırsızlıktan yada korkudan
Yorulmak beklemekten

Kutuplar soğuk tur
evet oyledir
ama ironisi öyle büyüktür ki yaratıcının
yüzyıllardır dünyanın kalbinde
cayır cayır yanan ateşe de
en yakın yerıdir buzullar

Bana yakınsın yanı başımda
İçimde bir yerlerdesin ve hatta
Benim özümsün beni ben yapan
Ama uzaksın bir o kadar da
Sanırım sevmiyorsun benim sevdiğim kadar seni
Sen olmayı okadar çok isterdim ki

Bir bulut olup uçmak istiyorum kayan yıldızların ardından
Sevgi olup akmak istiyorum kalpten kalbe
Görünmez olup görünmeyeni görmek istiyorum
Yoksa ben çok şey mi istiyorum?
Hayır aslında çok değil istediklerim
Aşık olmak çok mu? ağlayabilecek sebepler bulmak geceler boyunca

Sözsüz bir şiir var içimde
Adını tam olarak anımsayamıyorum
Kalemsiz bir düşünce kadar soyut
Çok edepsiz bir ahlağa sığınıyorum
Duramıyorum yerimde
Durduramıyorum zamanı

Şayet delirmediysem ben hala
aklımın bir ucunda tahta kundura
ve sesleri takır tukur
üstünde bacaklar
üstü kaplı jilet gibi
tek çizgi italyan paça

Bazen her şey üst üste gelir
Bıkarsın senin olmayanla yaşamaktan
Haketmediğini düşünürken
Birileri sana onu giydirmiştir
Çıkarıp atamassın bütün bu olanları
Tek çare ölüm gibidir

Bana yakınsın yanı başımda
İçimde bir yerlerdesin ve hatta
Benim özümsün beni ben yapan
Ama uzaksın bir o kadar da
Sanırım sevmiyorsun benim seni sevdiğim kadar
Sen olmayı o kadar çok isterdim ki

Ben nerde miyim?
Emin ol çok uzakta değil
Belki dün yürürken gördüğün, o küçük sarışın çocuğum
Hani kafasını okşadığın
Belki de her gün suratını görmekten bıktığın
O paragöz patronunumdur