Oğuz Kıldiş Şiirleri

ne çabuk sevgilim geldi sonbahar..
saçlarına dokunmuş bir rüzgarım var..
ne söylenmez şarkıdır sende yağmurlar..
dudağına incinmiş bir selamım var..
ne açılmaz kapıymış sende dualar..
muradından dönmeyen bir yeminim var..

saçlarında bir tel olsam,
koksam seni deyi deyi..
bir yitirip bir de bulsam,
coşsam seni deyi deyi..
çiçeklerde sen bal olsan,
uçsam seni deyi deyi..

yüzün, gözlerin,
hep senin amma...
sevgilim bakışların,
düştü aklıma...
siyahtı saçların
ateştin amma...

Ben,sana bakıyorum inadına..
Omuzunda umarsızlık demleri.
Sen, bir gün sana bakamadığımda,
Avucunda bensizliğin kemleri..
İşte o an anlarsın ki dünyada,
Sevilenler,sebil bilmiş tenleri.

öyle üzgünüm ki sensiz bu akşam
söyleyin sabaha olmayı versin.
benim yüreğimde pişmanlık kıyam
dillerim tövbeye gelmeyi versin.
cehennemde yansın aşkımın dili.
ömrümün hesabı çarmıha gelsin.

kestiler anne dalında düşler kurduğum ağacımı, yeşeren yapraklarına rağmen kestiler.sana geç kaldığım kadar geciktim hayata.sevdiğim oyuncaklarım gibi dilsizdiler.önce doğduğum sokağı terkettim.ardından bu şehri..çünkü, neleri kaybettğimi her sabah yeniden söylediler.yüreksizdim,yüreğimi sevdiğim kıza gelinlik diye giydirdiler.isimsizdim,her harfinde sus usatası yani, kimseler sormadı ben söylemedim.artık aç sofraların en doymazı bendim.kurulmadı ben de yemedim.arasıra anımsarım anne en yakın arkadaşımdı huzur yıllardır göremedim.hep geç kalan adam oldum vaktinde gelemedim.

yaktım günahlarımı kül oldu evren.
tövbeyi edecek arz bırakmadım.
çareyi isterken garip kabrimden.
kadere diyecek söz bırakmadım.
eğildikçe eğildi gönlüm derinden.
gönlümü izaha güç bırakmadım.

gider de koyarsan ellerde beni
el beni ne bilsin ben ben değilim.
varır da değerse ellerin eli.
ellerin ne bilsin yangının dili.
ne edeyim gayrı sensiz bu eli.
ellerin ellerimin kanayan hali.