Oğul Şiiri - Yusuf Şeker

Oğul...
O âlem örtülü, güzel âlemdir.
Hepimiz affa muhtacız, oğul.
Kaderi yazan, yüce kalemdir.
Kazayı aklından çıkarma, oğul.

Bir plan yaparsın, kaderin güler.
Gün gelir, her şeyin tersine döner.
Hayale dayalı her düzen söner.
Çıkar için doğrudan ayrılma, oğul.

Kalkacağın yere varıp oturma.
Gülü sev ama dikeni ele batırma.
Harabe gönüle sakın ola taht kurma.
Taht mirastır, kendini avutma, oğul.

Hırsızla arkadaş olmayasın candan.
Çalmaya göz diker eldeki malından.
Kötülük ateştir, sen kendini ondan
Koru da yakmasın çevreni, oğul.

Cahile sır verme, tutmasını bilmez.
Dar gününde gelip sana üzülmez.
Yanarken yüreğin, gözyaşını silmez.
Su, toprağın gözyaşı; unutma, oğul.

Bilmeden konuşma, dil yarası derin.
Sözünü tart, düşün; incitme birini.
Kalp kırmak kolaydır, onarmak zorun.
Gönül yap, gönül al, unutma, oğul.

Azla yetin, açgözlü olma sakın.
Nice zengin vardı, gitti yoksul yakın.
Mal mülk geçicidir, kalmaz yarın.
Helâl lokma en büyük servettir, oğul.

Öfkeyle kalkarsan, zararla oturursun.
Bir sözle dostunu, düşman edersin.
Nefsine uyarsan, yoldan saparsın.
Aklınla yürü, sabrı unutma, oğul.

Büyüklenme, dünya kimseye kalmaz,
Kibir sarhoş eder, insana uymaz.
Alçak gönüllü ol, baş eğmek zaaftan olmaz.
Tevazu, erdemin ta kendisidir, oğul.
...
Yusuf  şeker