Uzakları yakın kılardı senin bir sesin,
İyileştirirdi ruhumuzu sımsıcak yüreğin,
Zormuş,kabuk bağlamaz bir yaraymış hasretin,
Yaşayarak,yaşadıkça yanarak öğrendim...
Hayat imtihanlarla doluymuş meğer,
Dayanmak için sabır gerekmiş,
Gözümden akacak yaş kalmasa da,
İçimden ağlayarak,dağlanarak öğrendim...
Sensiz saatler nasıl geçecek derken,
Günler ayları kovaladı teker teker takvimden,
Baktığım her yerde sen,kalbimde hep sen varken,
Birgün kavuşmak ümidiyle,beklemeyi öğrendim...
Uğramaz sandığım bir acıydı yaşadıklarım,
Dayanamam sandıkça,dayanmayı öğrendim...
Çok ağırmış yokluğunla sensiz 'ben' olmak,
Annem...Senin gücünle ayakta durmayı öğrendim...
(29-09-2009 / İzmit)
Neslihan DoğaKayıt Tarihi : 8.5.2010 23:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!