“Oğlum, Bu Yangın Vatan Kokar…”
Yaren Atalar
Oğlum…
Senin gittiğin sabah,
Kuşlar ötmedi bizim avluda.
Anan sessizliğe büründü,
Ben mi?
Ben…
Ayakkabımı ters giydim mesela,
Saçımı taramadım,
Sana dua edecek dilimi
Yüreğimde aradım.
Seninle konuşuyorum oğul,
Bu dağ gibi sessizliğin ortasında
Sesin hâlâ kulağımda:
“Baba, merak etme…”
Etmem dedim oğul, etmem…
Ben seni Allah’a emanet ettim,
Ama gönlüm seni her an arar şimdi.
Bazen ezanla gelir sesin,
Bazen rüzgârla…
Sen vatan nöbetine gittin ya oğul,
Ben de dua nöbetine durdum arkandan.
Korkma dedim kendime,
Oğlun şehit olduysa,
Sen de artık yarım kalmış bir vatansın baba…
Resmini tuttum dün gece elimde,
Saçlarını hatırladım çocukluğundan,
Küçükken nasıl düşüp dizini yarardın da,
“Baba, üfle!” derdin…
Şimdi kim üflesin yüreğimin kanayan yerini oğul?
Kim sarsın omuzuma binen bu bayrak yorgunluğunu?
Ama yakıştın oğlum…
O tabuta, o sancağa,
O Kur’an kokan yolculuğa…
Kimi ölür, unutulur.
Sen öldün de
Bir millete mezar oldun sanki.
Adın dua gibi
Her askerin dilinde şimdi.
Bak oğlum…
Ben seni toprağa değil,
İnandığın yola uğurladım.
Sana mezar kazmadım,
Bayrak diktim başucuna.
Ve sabah ezanı her indiğinde,
Ben değil, gökyüzü ağlıyor artık seni.
Senin terinle yoğruldu bu toprak,
Benim gözyaşımla değil.
Ben sana ağlamam oğul,
Sana dua ederim.
Her “şehit” deyince içim yanar,
Ama ellerim semaya kalkar.
Çünkü sen beni yakmadın oğul,
Sen beni dirilttin vatan diye!
Bak, anan her gece
Yastığa değil, dualara başını koyuyor.
Seni koklar gibi
Kutsal bir emanet gibi
Sarıyor bayrağı göğsüne.
Biz seni her gece yeniden büyütüyoruz
Yokluğunla…
Ve ben,
Şimdi sana fısıldıyorum:
“Oğlum, bu yangın kolay sönmez…
Ama bu yangın, vatan kokar…
Kavurur insanı,
Ama yakmaz inancı…”
Ben, senin ardından değil…
Senin şehadetine sabırla yandım oğlum.
Vatan Sağolsun
ALLAH YÂR OLSUN
Kayıt Tarihi : 17.7.2025 02:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!