öfkemi mukavva topuklu ayyakabılarıma sıkıştırarak her gün daha sert basıyorum topuğuma,
sert daha sert,
herkese öfkeliyim topluma vede öfkemi kustuğum topuğuma,
toplumun bana kaybettirdiklerine vede topğuma basmak zorunda kaldığım her duruma nemrut gibi öfkeliyim..
basıyorum her an'a sert daha sert,öfke bir daha öfke; dercesine bir alev topuna,
kim değiştirecek altı delik nasır tutmuş çoraplarımı,kime peşkeş çekeceğim altı delik mukkavadan ayakkabılarımı,
velhasıl
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta