Öfkem bir fırtına terk edilmiş bir ovada
Yürürken kendime takılır düşerim
Bir köprünün bağlaması iki yüreği
Ne kadar somutsa işte ben de o kadar gerçeğim
Ağaç yanıp küllenince bir rüzgara muhtaç olur
Tohumlar serpilince rüzgarlara ket vurulur
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
