İçim sızıyor.
Hiç hissettin mi,
yüreğinin bedenine sığmadığını?
“Geçer” diye kendini
kandırdığın oldu mu hiç?
Yokluğunda,
kendi kalbini avutmaya çalıştın mı?
Bir şarkı çalıyor içimde,
kimseye çaldıramadığım,
her notasına boğulduğum...
Ağlamak bile hafif geliyor bazen,
susuyorum –
ama sustuğum yer,
en çok bağırdığım.
Ellerimi koyacak yer bulamıyorum,
senin ellerin yokken.
Omzuma başımı yaslasam,
bir tarafım hep boşta.
Ne yaparsam yapayım
eksik biri var içeride.
Gelmiyor demek kolay,
ama ben her gün gelişini beklerken
biraz daha eksiliyorum.
Öyle sessiz, öyle derinden
bir yanımı kazıya kazıya
gitmişsin meğer...
01.07.2020
Gülay Özdemir
Kayıt Tarihi : 1.7.2020 20:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Derinliğin içinde
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!