Odan bomboş şimdi;
Masan sana küskün.
Kağıtlar etrafa saçılı
Gelecek diye bir gün.
Hani vardı ya çiçekler;
Onlarda soldular.
Son nefeslerinde bile,
Bana seni sordular.
Gitti dedim, terk etti;
Dönmeyecek bir daha.
Baktım ki can vermişler,
Çıkmadan daha sabaha.
Dün camını açtım,
Havalansın diye oda.
Boş koltuğuna bakındım,
Oda kırılmış sana, o da...
Nizamettin Özel
Kayıt Tarihi : 26.1.2006 11:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!