Günlük güneşlik sabahlara uyanıyorduk, mevsim Ocak, günlerden salıydı..
O gün örttü kar, tüm mazinin üstünü. O kadar naif dokunuşu vardı ki, yetim bir çocuğun başını okşar gibi,
Yağdı insanların üstüne..
Hatıraları kaldırım taşlarının üstünden süpürdü.
Ben temmuzda üşürdüm,
O gün, ocağın salısı;
İçim yandı..
Kayıt Tarihi : 25.4.2023 09:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!