O yıldız ol Şiiri - Hüzün Yücel

Güneş batıyor karşı sahillerin sırtından
Üsküdar’a…
Çamlıca’nın yemyeşil tepelerine
bir yangının gölgesi vurmuş gibi
Neredeyse bütün ağaçlar
Tutuşu verecekmiş gibi

Güneş bir kor yığını gibi
Kayboluyor yavaş yavaş
Ben yine seni düşünüyorum,
Seni hatırlıyorum
Galata Köprüsü’ndeki
nargilecide otururken

Işıkları yanmaya başlıyor şehrin
Yavaş yavaş gün kızıla dönüyor
Denizde kabarıyor,
Dalgalar hırçın hırçın vuruyor kayalara
Sanki isyan eder gibi sessiz gidişine

Koyu kopkoyu
bir mavilik sarıyor gökyüzünü
ve ay doğuyor
uzaklarda çok uzaklarda
ışıkları,
bu mavi duvarı aşan bir yıldız doğuyor
öteki yıldızları gözle görmek mümkün değil
fakat O,
bir tek O yıldız
meydan okurcasına parlıyor dünyaya
O asi yıldıza senin adını koyuyorum

Dünyamı oradan aydınlat
Zaman duvarını aşan senin varlığın sadece
Gözlerimi dikiyorum o yıldıza
Ellerimi kaldırıyorum gökyüzüne
Haykırıyorum
Avaz avaz;
“Orda kal! Çirkin ve yalan dünyamıza inme,
yalnız ışıklarını gönder ve ne olur orda kal”
derken bugün oynan oyunda bitiyor,
gece oluyor yine,
ben yalnızlığıma dönüyorum
hafızamda senin isminle

15 / 06 / 2006 – 23.50
Galata Köprüsü