Gözlerime bakıp gülümsüyorsan,
ama içimdeki yarayı görmüyorsan,
o sen değilsin.
Ben seni,
bakışınla bütün fırtınalarımı dindirdiğin günlerden hatırlıyorum.
Ellerini uzatıyorsan bana,
ama parmakların eski sıcaklığı taşımıyorsa,
o sen değilsin.
Çünkü senin ellerin
bir zamanlar geceyi bile ısıtabilirdi.
Adımı söylüyorsan,
ama sesi bir yabancının telaffuzu gibiyse,
o sen değilsin.
Ben seni,
adımı bir dua gibi fısıldadığın zamanlardan biliyorum.
Yanımda yürüyorsan,
ama adımların başka bir yola aitse,
o sen değilsin.
Çünkü seninle yürürken
zamanı unuturdum ben,
yolları değil.
Ve günün birinde,
kapımı çalarsan,
ama gözlerinde beni değil,
geçmişi arıyorsan…
O sen değilsin.
Çünkü ben biliyorum;
sen, bir kez giden ve
asla geri dönmeyensin.
Kayıt Tarihi : 9.8.2025 18:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!