O...o! .. Şiiri - Cemal Nalcı

o,
kendi kadar kendini taşırken
umudun yalnızlığında
onsuzluğu yaşıyordu...
bakışları,
ardı ardına gezindi
sahilde...
ne yakamozları vardı
denizlerinde
ne de gökyüzünde yıldızları…
o,
onsuzluğu yaşarken bir başına
onsuzluğu anladı
yol ayırımında...
yılmak yoktu! ..
yeni dünyalar çizmeliydi
yorgun bedeninde
yüreğinde yaşatmalıydı
olsa da yaralı...
umutlarını,
öylesine serpiştirdi
öylesine öyle...
kimi uçurumda bir çiçek
davetkar
kimi kanatsız bir kuş
özgürlüğe uçan
ve...
öylesine öyle
onlar öylesine...
yeşil ya da mavi
öylesine içten
masum,beklentisiz...
aslında,
kimin umurunda...
o,
kendi kadar kendini taşırken
umursuzluk tünelinde
çıplak,
yorgun,
yaralıydı...
ve onuruyla yürüyordu
umudun yalnızlığında...
bazen küfredesi geliyor içinden
ya da haykırmak bazen...
o,
varılası umuduna,
kendi kadar kendini taşırken
kendini bekledi
karduvarlarında…
karduvarları
ve
o.
sevecen,
onurlu,
umuda doğru...

o
9809262047ct
9911211440pz
cemalnalcı